Δεν μπορώ να φανταστώ να μαγειρεύω χωρίς σέλινο. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το αρωματικό και υγιεινό λαχανικό θα εμπλουτίσει τη γεύση κάθε πιάτου.
Στον κήπο του σπιτιού μου καλλιεργώ και ρίζα και σέλινο. Αγοράζω έτοιμα σπορόφυτα, προσέχοντας ότι είναι στιβαρά, υγιή και έχουν ανεπτυγμένες ρίζες. Αν σκοπεύω να φυτέψω30 τεμάχια, επιλέγω μερικά ακόμη σπορόφυτα, σε περίπτωση που δεν πιάσουν ή καταστραφούν κατά τη μεταφορά.
Ως αρχάριος κηπουρός, έκανα ένα βασικό λάθος - ήθελα να εξοικονομήσω χώρο στα κρεβάτια και φύτεψα πολύ πυκνά σπορόφυτα (10x20 cm). Ως αποτέλεσμα, οι καλλιέργειές μου ήταν χειρότερες, επειδή τα φυτά σκίαζαν το ένα το άλλο και ανταγωνίζονταν για νερό και θρεπτικά συστατικά.
Για τις ανάγκες της τετραμελούς οικογένειάς μου, φυτεύω συνήθως περίπου 50 ρίζες σέλινο και 30 σέλινο. Τα φυτεύω στο έδαφος τέλη Μαΐου ή αρχές Ιουνίου ώστε να αναπτυχθούν στην υψηλότερη δυνατή θερμοκρασία. Όταν στεγνώσει, συνεχίζω να ποτίζω. Αυτό είναι σημαντικό ιδιαίτερα για την ποικιλία ρίζας, η οποία αναπτύσσεται εντατικά το καλοκαίρι. Προσπαθώ να υφαίνω τα κρεβάτια σε συνεχή βάση, γιατί αρχικά το σέλινο αναπτύσσεται πολύ αργά και μπορεί εύκολα να «χάσει» τον ανταγωνισμό με τα ζιζάνια.Συλλέγω το πρώτο νεαρό σέλινο ρίζας μετά από περίπου 7-8 εβδομάδες και το χρησιμοποιώ σε σε τακτική βάση. Για χειμερινή αποθήκευση, τα σκάβω τον Οκτώβριο και μερικές φορές μόνο στις αρχές Νοεμβρίου.
Όταν πρόκειται για σέλινο με ραβδώσεις, πραγματοποιώ το λεγόμενο λεύκανση. Η μητέρα μου μου το έμαθε αυτό. Δένω τα σελινόφυλλα με μια ελαστική κορδέλα, και τυλίγω τα κοτσάνια -από το έδαφος μέχρι τα φύλλα- με μαύρο αλουμινόχαρτο και τα δένω κι αυτά. Τα λαχανικά που στερούνται πρόσβασης στο φως γίνονται πιο λευκά και πιο ευαίσθητα στη γεύση.
Edyta Stachowska
